Duurzaamheid, een term die sommige mensen misschien inmiddels hun neus uitkomt maar die toch wel erg belangrijk is, mits hij de lading goed dekt. Want duurzaamheid is niet alleen een label wat je kunt gebruiken als je plastic van het andere afval scheidt, vind ik tenminste. Zoals inmiddels wel bekend is plant ik voor elk meubel een boom terug, maar, er is meer.
Met duurzaamheid denk ik graag aan het totale plaatje. In elk proces probeer ik de afweging te maken wat hier de beste keus is. Als je simpel denkt dan zou je zeggen, al het materiaal moet natuurlijk afbreekbaar zijn, dit is ook het mooiste. Echter is het soms wel de afweging, wat biedt de beste eigenschappen of bescherming voor een product zodat deze het langste mee kan gaan. Als door een andere keuze van materiaal of afwerking iets misschien wel 20 jaar lang perfect blijft, dan is dat in mijn ogen een duurzame optie. Gelukkig is dit een afweging die steeds makkelijker wordt, er komen immers steeds meer groenere varianten van bijvoorbeeld lakken, oliën en epoxy op de markt.
Neem nu het laatste voorbeeld, epoxy. Epoxy is een 2 componenten hars die glashard en helder opdroogt. Je kunt er prachtige dingen mee doen, reststukken hout aan elkaar lijmen, een blad geheel coaten en zoals ik het gebruik i.c.m. koolstofvezel. Echter is het slecht afbreekbaar en wat mij nog het meeste stoort is dat het ook erg schadelijk is voor de gezondheid. Met name voor diegene die het verwerkt. Ik dus. Ik ben daarom op zoek gegaan naar een groene variant, en na lang zoeken ben ik uitgekomen bij Ecopoxy uit Canada/Amerika. Dit is een epoxy die voor de helft is gemaakt op biologische basis, hierdoor is het niet nodig om een masker te dragen tijdens de verwerking ervan en komen er veel minder schadelijke oplosmiddelen vrij. Terwijl het nog steeds prachtige en goede kwaliteiten biedt!
Niet alleen qua afwerking heb je te maken met duurzaamheid, ook in de materiaalkeuze zelf. Ook hierin maak ik de afweging: met welk materiaal gaat iets het langste mee? Het liefste maak ik de rompen van kasten bijvoorbeeld van gemelamineerd multiplex. Dit is een hard en gemakkelijk schoon te maken materiaal, het is vele malen steviger en lichter dan MDF en bevat veel minder lijm en oplosmiddelen. Het is prettig in de verwerking maar het grote voordeel zit hem vooral in de kracht en het gewicht. Als een kast wordt voorzien van gefineerde deuren zou ik het liefste ook multiplex willen gebruiken, echter werkt dit veel meer dan MDF en is het hiervoor dus niet geschikt. De kans dat deuren krom gaan trekken is dan te groot, en dat is natuurlijk niet de bedoeling.
Weggooien is zonde!
Dan nog het restmateriaal. Ik heb een grote hoek waar ik veel reststukken bewaar om later eventueel weer te gebruiken. Soms heb ik mazzel en kan dit, maar helaas is het vaak te klein en inmiddels is de verzameling te groot geworden. Weggooien is zonde vind ik, vandaar dat ik binnenkort een opruimmiddag heb. Zo kunnen mensen uit de buurt reststukken komen uitzoeken, bijvoorbeeld om thuis planken te maken voor in de schuur o.i.d. Het enige wat het hen kost is €5,- om weer een nieuwe boom van te laten planten. Leek mij wel zo duurzaam.
Dus kies voor duurzaam, kies voor LuucsMO!